Powód opierając swoje roszczenia na przepisach Kodeksu Cywilnego oraz Konstytucji RP domagał się odszkodowania, pomimo zasady dwuinstancyjności postępowania administracyjnego. Sąd oddalił powództwo w całości, tym samym uznając argumenty reprezentowanej przez adwokata Annę Krysiak strony pozwanej, że art. 4171 par. 2 KC ma charakter szczególny i regulując całościowo odpowiedzialność za szkody wyrządzone wydaniem decyzji administracyjnej lub orzeczenia sądowego, wyłącza w tym zakresie na zasadzie lex specialis derogat legi generali odpowiedzialność z art. 417 KC. W obecnym stanie prawnym zakres odpowiedzialności wspomniany w art. 417 KC, dotyczy wszelkich zachowań związanych z wykonywaniem władzy publicznej z wyjątkiem tych, które unormowano przepisami szczególnymi, np. wskazanymi w 4171 par. 2 KC. Konstytucyjna zasada dwuinstancyjności postępowania administracyjnego jest podstawową a zarazem wystarczającą regulacją, której celem jest zagwarantowanie jednostce dwukrotnego rozpatrzenia i rozstrzygnięcia sprawy administracyjnej, co ostatecznie ma zapewnić zgodność decyzji administracyjnych z prawem i uchronić ich adresatów przed ewentualnymi szkodami wadliwych decyzji. Skutki dla strony wywołuje decyzja organu drugiej, a nie pierwszej instancji (podobnie jak orzeczenie sądu powszechnego drugiej, a nie pierwszej instancji). Dlatego konkretyzacja zasady odpowiedzialności Państwa za szkody wyrządzone wydaniem decyzji administracyjnych w art. 4171 par. 2 KC została ograniczona do decyzji administracyjnych posiadających przymiot ostateczności. Zaistnienie przesłanki szkody możliwe jest wyłącznie w przypadku decyzji wywołujących skutki prawne, a więc w przypadku decyzji mających przymiot ostateczności. Ponadto dopiero decyzja ostateczna korzysta z domniemania prawidłowości. Nie sposób mówić o szkodzie, w odniesieniu do decyzji nie mogących jej wywołać, czyli nie wywołujących skutków prawnych ze względu na swą treść.